شاطر عباس صبوحی » دوبیتی‌ها » سپیده دم

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>برداشت سپیده دم حجاب از طرفی</p></div>
<div class="m2"><p>بگرفت نگار من نقاب از طرفی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر نیست قیامت از چه رو گشته عیان</p></div>
<div class="m2"><p>ماه از طرفی و آفتاب از طرفی</p></div></div>

چشم تر

برداشت سپیده دم حجاب از طرفی
بگرفت نگار من نقاب از طرفی
گر نیست قیامت از چه رو گشته عیان
ماه از طرفی و آفتاب از طرفی

هوش مصنوعی: در این بیت شعر، شاعر به زیبایی و جذابیتی اشاره دارد که در سپیده دم مشاهده می‌شود. او به تصاویر نمادین اشاره می‌کند؛ مثلاً دخترش (نگار) که حجابش را برمی‌دارد و این به مانند روشنایی صبح است. همچنین، او پرسشی فلسفی مطرح می‌کند که اگر قیامت (روزی که همه چیز آشکار می‌شود) وجود ندارد، پس چرا زیبایی‌های طبیعت، مثل ماه و آفتاب، به وضوح دیده می‌شوند. این دو طرف، یعنی زیبایی و راز، در تضادند و شاعر به این تناقض‌ها و زیبایی‌های طبیعی پرداخته است.

اشک

سپیده دم

هوش مصنوعی: در هنگام سپیده دم، وقتی نور طلایی صبح ظاهر می‌شود، محبوب من با حجاب خود را پوشانده است، ولی در عین حال، از سمتی دیگر خود را نمایان کرده و نقابش را کنار زده است.

برداشت سپیده دم حجاب از طرفی

بگرفت نگار من نقاب از طرفی

هوش مصنوعی: اگر قیامت وجود ندارد، پس چرا ماه از یک سو و خورشید از سوی دیگر در برابر هم روشن و نمایان شده‌اند؟

گر نیست قیامت از چه رو گشته عیان

ماه از طرفی و آفتاب از طرفی

سپیده دم

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها