شاطر عباس صبوحی » دوبیتی‌ها » بدر

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نموده گوشهٔ ابرو به من مهی لب بام</p></div>
<div class="m2"><p>هلال یک‌شبه دیدم به روی بدر تمام</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چو دیدمش به لب بام من به دل گفتم</p></div>
<div class="m2"><p>که عمر من بود این آفتاب بر لب بام</p></div></div>

آهو

نموده گوشه ابرو به من مهی لب بام
هلال یک شبه دیدم به روی بدر تمام
چو دیدمش به لب بام من به دل گفتم
که عمر من بود این آفتاب بر لب بام

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تماشای یک هلال ماه بر فراز بام می‌پردازد و زیبایی آن را با زیبایی معشوقش مقایسه می‌کند. او از این منظر به عشق و عمر خود اشاره می‌کند و می‌گوید که آن آفتاب زیبا که بر لب بام تابیده، نماد زندگی و عشق اوست.

گهر

بدر

هوش مصنوعی: به من گوشهٔ ابروی محبوب نشان داده شد، و من در شب هلالی، چهرهٔ زیبای او را در کنار لب بام دیدم.

نموده گوشهٔ ابرو به من مهی لب بام

هلال یک‌شبه دیدم به روی بدر تمام

هوش مصنوعی: وقتی او را روی لبه بام دیدم، در دل به خودم گفتم که این لحظه زیبا، گویی عمر من همانند این آفتاب درخشان است که بر لب بام قرار دارد.

چو دیدمش به لب بام من به دل گفتم

که عمر من بود این آفتاب بر لب بام

بدر

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها