هوش مصنوعی: امشب نگاه زیبای تو، آرامش و صبرم را از من گرفت و تمام وجودم را تحت تاثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: موهای مشکی او بر دوش اوست؟ نه، به خدا، آن زیبایی که در سر دارد، شبیه به عطر عنبر است.

هوش مصنوعی: موهای پریشان او همچون کمند زیبایی است، یا اینکه از ماه به طور نادرستی بازتاب یافته و به شکل دو عقرب درآمده است؟

هوش مصنوعی: از تلاش و کوشش فرار نکن، چون زیبایی چهرهٔ آن معشوق، همچون گوی نقره‌ای در دل سینه‌ات می‌درخشد.

هوش مصنوعی: شب گذشته، وقتی که در دریاچه تفکر غرق شده بودم، خواب مرا در میانه شب از آنجا بیرون کشید.

هوش مصنوعی: من او را دیدم؛ آن دوست بی‌وفا و بدخلق که آمد و نشست و تکیه کرد بر موقعیت و مقام خود.

هوش مصنوعی: گفت: از جدایی من چند بار می‌سوزی؟ بعد از این، در اثر وصالت، عذاب خواهی کشید.

هوش مصنوعی: به او گفتم که آخر لطفا دو بوسه به من بده تا زخم دلم را درمان کنی.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی باغ در صبح به نمایش درآید، حتی اگر دوصد کتاب در مدرسه بیاموزیم، شوق و علاقه به آن زیبایی بیشتر خواهد بود.