هوش مصنوعی: آتش عشق تو جانم را می‌سوزاند و شعلۀ آن به خوبی در درونم می‌رقصد. هرگز فکر نمی‌کردم که چنین خوشبختی‌ای به من برسد، این نعمت به کلی از زمانه است.

هوش مصنوعی: دل من دیشب تا صبح ناراحتی و ناله می‌کرد؛ گاهی به خاطر زلف‌های تو، و گاهی به خاطر دست‌هایی که بر شانه‌ام گذاشته بودی.

هوش مصنوعی: می‌خواهم مانند سکندر، به دور دنیا سفر کنم، طعم شیرینی لب‌هایت را بچشم و به بهانه آن، به آب زندگی دست یابم.

هوش مصنوعی: فرهاد، برای شیرین، اگر از شیر من جوی حقیقی بدست آورد، من از چشمانم، سیلاب خون جاری کرده‌ام.

هوش مصنوعی: سحرگاهان فرا رسیده است، ای ساقی که به بیداری صبح معروفی، برخیز و بیفتیم به نوشیدن از این شراب شبانه.