هوش مصنوعی: زمان آن فرا رسیده که از خانه خارج شویم و به بازار برویم، لباس رهبانی و ذکر و دعا را کنار بگذاریم و به دامن خوشی و لذت رویم.

هوش مصنوعی: بیایید نوشیدنی بگیریم و از آن لذت ببریم، خواه هوشیار باشیم یا مست. همچنان که از در کارخانه شراب‌سازی عبور می‌کنیم، وارد باغ گل می‌شویم.

هوش مصنوعی: صبح زود از خواب بیدار می‌شویم و با کنار گذاشتن غم و اندوه، به عیادت دوستی که حالش خوب نیست می‌رویم و در کنار او هستیم.

هوش مصنوعی: با معشوق زیبا و دلربای خود در باغ بهاری قدم می‌زنیم و از دید مردم پنهان می‌شویم.

هوش مصنوعی: بلبل در حالتی شیدا و بی‌تاب شروع به خواندن غزلی می‌کند که تحت تأثیر نوشیدنی گلنار است و ما هم با این حال و هوا به سر می‌بریم.

هوش مصنوعی: اگر واعظ شهر به خوردن ماست ما ایراد می‌گیرد، ما هم از گفته‌اش بر این عقیده می‌شویم که نباید ماست بخوریم.

هوش مصنوعی: اگر نگهبان اخلاق و دین، به ما لطافت و آرامش نداشته باشد، ما هم در مقابل او با ساز و آواز و شادی‌امان به میدان خواهیم آمد.

هوش مصنوعی: ما از حرف زدن بهره‌ای نبردیم، مگر زمانی که کمی از صحبت کردن دست برداریم و به عمل کردن روی بیاوریم.

هوش مصنوعی: ما همچون گوهرهایی هستیم که در عمق دریا وجود دارند. اگر خودمان ارزش واقعی‌مان را نشناسیم، چطور می‌توانیم انتظار داشته باشیم دیگران ارزش ما را درک کنند و به دنبال ما بیفتند؟

هوش مصنوعی: ای نوشندگان، عشق را از بیگانه جستجو نکنید، چرا که می‌توانیم در پی دوست واقعی خود برآییم.