هوش مصنوعی: دو چشمان زیبای تو به طرز دلربایی به من نگاه می‌کنند و هرگز از هم دور نمی‌شوند. حتی دو عاشق هم از یکدیگر فاصله نمی‌گیرند.

هوش مصنوعی: تو در خواب رفته‌ای و مژگان زیبا و پرشمار تو به هم آشفته شده است. بیدار شو و چشمانت را باز کن، و از هم جدایی ناز و زیبایی‌ات را به نمایش بگذار.

هوش مصنوعی: در بین ابرو و چشم تو، نمی‌توان تفاوتی قائل شد؛ بلا و فتنه هیچ تمایزی از یکدیگر ندارند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از زبان تو، با ما حرف نمی‌زند. چه چیزی است که اهل راز آن را از یکدیگر پنهان می‌کنند؟

هوش مصنوعی: در شب جدایی تو، نوازنده با احساس عمیق من، پرده‌های ساز را با سوزی که از دل می‌آمد، از هم جدا کرد.

هوش مصنوعی: در باغ، وقتی درختان سرفراز سرو و صنوبر قامت تو را دیدند، از اینکه قد کوتاهی دارند خجالت کشیدند.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایانی با چهره‌های دل‌فریب به دام بیفتند و در هم درگیر شوند، می‌خواهند زلف‌هایشان را به هم گره بزنند و در نهایت هم از هم جدا شوند.

هوش مصنوعی: بهتر است در نماز جماعت شرکت نکنی، زیرا نگرانم که اگر تو بیایی، امام را بجهی و صف نماز را بهم بزنی.

هوش مصنوعی: دل من به زلف تو شبیه است به پرنده‌ای که از دو شاهین خشمگین می‌ترسد و به این طرف و آن طرف می‌رود.

هوش مصنوعی: تو بوسه‌ای از لبانت به من دادی و این نوشیدن شکر به هیچ عنوان، ما را از نیاز به یکدیگر بی‌نیاز نکرد.