هوش مصنوعی: اگر من آدمی بی‌پروا و بی‌اعتنا هستم و یا اگر رَندی و فقر را به دوش می‌کشم، هرچه که باشم، به عشق چهره‌ی تو، تبدیل به کافر می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگرچه گرفتار درد و رنج هستم و ممکن است آسیب ببینم، اما دستم را از آن موی زیبا کوتاه نخواهم کرد و به هیچ دلیلی از آن دور نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: دوست دارم تو را به مدت یک شب در آغوش بگیرم، و چه اهمیتی دارد اگر صبح خطر یا مشکلی برایم پیش بیاید.

هوش مصنوعی: دشت پر از لاله‌هایی زیباست و من، این انسان غمگین، درگیر خیالات و افکار خودم هستم.

هوش مصنوعی: ای دوست، قلبم از عشق به تو پر شده است، کجا می‌توانم این دل را بگذارم؟ اگر عمر گران‌قدر من به خاطر این دل‌پریشی به سر برسد، چه کنم؟

هوش مصنوعی: من همان خدمتگزار عشق تو هستم که اگر از تو دست بکشم، در حقیقت خودم را بدبخت کرده‌ام.