هوش مصنوعی: به یاد روزی هستم که هیچ‌کس راهی به این مکان نداشت. ما بودیم و دل‌های خود، و هیچ‌کس دیگری در اینجا نبود.

هوش مصنوعی: هر شب تا سحر، تنها من و ساغر در حال مستی بودیم و هیچ چیزی جز لب‌های ما و لب ساغر در خاطر نبود.

هوش مصنوعی: موهای جادویی او اینقدر تاثیرگذار نبود و چشم‌های هندی‌اش اینقدر زیبا و بی‌تاب و سرکش نبود.

هوش مصنوعی: فقط زبان من، شانه‌ام و دستم به همراه باد صبا می‌توانند با موهای مشکین تو بازی کنند و هیچ‌کس دیگری این قدرت را ندارد.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زرد و اشک‌های سرخ من در نظر تو ارزش و بهایی داشت و نیازی به طلا و پول نبود.

هوش مصنوعی: شب گذشته در حال مستی تصمیم به کشتن من گرفت، اما مردم به خاطر حسرتی که داشتند نتوانستند در دست او خنجری ببینند.

هوش مصنوعی: داستان‌های بی‌وفایی همیشه در بین مردم نقل می‌شود و هرگز فراموش نخواهد شد، اما من هیچ‌گاه نتوانستم به این موضوع باور کنم.