هوش مصنوعی: دل تاریک و شب مانند حالتی از اضطراب و دل‌نگرانی است. در این حال، من به دنبال باغی هستم که تو در آن هستی. گاهی از زمین، گاهی از آسمان دنبالت می‌گردم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به جای آب روان باشم و افسوس که در جوی، در بی‌حرکتی سر می‌زنم و در مقابل مسیر باغ تو گیر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من مانند لاله‌ای نیستم که به سوی باغ تو بروم، اما در دل همچون لاله‌ای در هر بهار، درد و داغ تو را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: به بالای قصر بیا و نور چهره‌ات را روشن کن، چرا که من می‌خواهم در روشنایی تو به راه باغ تو بروم.

هوش مصنوعی: به تصویر افق، لکه‌ای از ابر را می‌بینم و می‌خواهم مانند موهای بور تو، به چشم سیاه تو وابسته شوم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به نسیمی در باغ تو تبدیل شوم تا هر بار که به دور شاخه گل بچرخم، بوی تو را حس کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر یافتن تو، از همه جا به دنبال تو گشتم و چه خوب است که به من اجازه دهند تا به عنوان جاسوس تو از کلاغ تو استفاده کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر می‌گوید: کسی که در میخانه و جشن شراب با تو رقابت کند، باید مانند یک پادشاه باشد. اما اگر چنین کسی نباشد، تنها در یک شب قادر هستم که به عنوان خدمتکار تو، فرصتی برای نزدیک شدن به تو پیدا کنم.