هوش مصنوعی: من در بدبختی خود کسی را نه دیدم و نه از کسی شنیدم؛ خدایا، از تقدیر بدی که برای من رقم خورده، چه تجربه‌ای داشته‌ام و چه رنج‌هایی را تحمل کرده‌ام.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دل‌تنگی‌ها و نارضایتی‌هایی داشتما، نتوانستم در زمان دوستی‌ام از آنها صحبت کنم و این برایم مایه‌ی تاسف است.

هوش مصنوعی: اگر هیچ‌کس به آینده‌ام امیدی ندارد، به این خاطر است که تیر ندامت به چشم امیدم فرو رفته است.

هوش مصنوعی: به جز دام، هیچ چیز دیگری نتوانستم ببینم و هر بار که قابل و رام کسی شدم، مانند پرنده وحشی از آب و دانه فرار کردم.

هوش مصنوعی: اگر تو به کسی رسیدی، از طرف من سلامی به او بده، چون من نتوانستم به افرادی که وفادار و با مروت هستند، برسم.

هوش مصنوعی: من که مانند شاخه و برگ، سهمم از خطری بزرگ بود، نمی‌دانم چرا به دشت و طبیعت پا گذاشتم.

هوش مصنوعی: ای نسیم لطف و رحمت، نواهای دلنشینی برای ما بیافرین، زیرا در هوای تو، ما همچون شاخه‌های بید، بیشتر از همیشه می‌لرزیم و دل و جان ما تحت تأثیر زیبایی‌های تو قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: با اشک چنان آتش در وجودم زبانه کشید که غم و اندوه مانند گردی در باد پراکنده شد و من به حرکت درآمدم.

هوش مصنوعی: اگر گناه باعث شود که چهره مردم تیره شود، من با نادانی خود در شهری که مردمش با زیبایی و نیکی شناخته می‌شوند، قرار دارم.