غزل شمارهٔ ۷۴ - یاران دغل
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۷۴ - یاران دغل به خوانش پری ساتکنی عندلیب
حاشیه ها
چو خروسی تو که وقتی نشناسی ورنه
من به هر عربده ای بی محلی ساخته ام
میکنم چشم طمع میشکنم دست سوال
من که با جامعه ی کور و شلی ساخته ام
این بیت قبل از بیت "شکوه در مذهب درویش..." است
من که غزلی گویم ازعشقش به حسن
خانه ای از مهرووفا درکنج دلم ساخته ام
به نظر می رسد این شعر در پاسخ به انتقاداتی باشد که بر شعر دیگری از شهریار وارد شده است....
در آن شعر با این مطلع
امشب از دولت می دفع ملالی کردیم
این هم از عمر شبی بود که حالی کردیم
در انتها چنین نقل می شود که
شهریار غزلم خوانده غزالی وحشی
بد نشد با غزلی صید غزالی کردیم
این غزل در این مجموعه به شماره 94 ثبت گردیده است
آقا محمد رضا بیتی که آورده اید ازنظر وزن وقافیه با شعر استاد هم خوانی ندارد ودر وزن خودش هم دارای اشکال است حالا از کیه نمیدونم؟
در دلو فکر و خیالم ز بدی های حبیب / یار عاشق دل و صاحبنظری ساخته ام
زندگی بودن عشق است دلیل وعِللش
من بَد از زندگی م بی عللی ساخته ام
درود ال.دیار گرامی
دوست گرامی بر من منت میگزارید اگر بیت درج شده را معنی کنید.
چند روزیست که درباره تفاوت واژگان دلیل و علت می اندیشم.
برخلاف آنچه به نظر میرسد معنای متفاوتی دارند.
دلیل بیشتر به معنای راهبر و رهنماست و علت به معنای ریشه و سبب!
معادل انگلیسی دقیق واژه دلیل واژه guide و معادل انگلیسی دقیق واژه علت واژه cause به معنای سبب و defect به معنای نقص است.
هر چند هر دو مفهوم سهوا با واژه reason نیز بیان میشوند.
فرض میکنیم من تشنه ام. لذا آب می نوشم. اینجا از دست دادن آب بدن علت تشنگی من است. ولی تشنگی ام دلیل ندارد. بلکه خود دلیل و راهبر من به سوی آب است.
پس در این مورد خاص علت منتهی میشود به دلیل و دلیل منتهی میشود به یک عمل خاص.
حالا هنوز نمیدانم این کشف اخیرم به چه درد می خورد؟!
فردا درباره اش فکر خواهم کرد!
سلام
به حضورتان عرض کنم عزیزی که حاشیه ی 1 را نوشتند باید به این نکته توجه داشته باشند که در اصل این بیت در شعر استاد شهریار نیست هرچند توسط ایسان گفته شده.
جهت رفع ابهام باید بگویم همانطور که می دانید ایشان در مراسمی در حضور ملک الشعرا بهار و ایرج میرزا و تعداد زیادی از ادیبان آن دوره این غزل خود را به عنوان یک فرد جدیدالورود به محفل ادبی ملک الشعرا به جمع تقدیم کردند.هنگامی که به بیت اشاره شده در حاشیه ی 2 رسیدند (که جایگاه آن در غزل مذکور بین ابیات 3 و4 است ) فرد سیاسی در جمع به طعنه حرفی را به استاد شهریار می گوید و ایشان بیت ذکر شده در حاشیه 1 را در جواب آن مرد به صورت بداهه می سرایند که مورد تشویق شدید حضار هم قرار می گیرند.
سلام عزیزم میگم شما اگر فیلم شهریار رو ندیده بودی کف دستت رو بو کرده بودی که بیت منظور رو توی یم میهمانی به یک فرد سیاسی گفته بود مثلا میخوای بگی همه چی رو میدونی باهوش
گر من از عشق و دواتی نوبری ساخته ام
شیوه ی بهتری از نیشکری ساخته ام
گرچه فقط این شعر نوشابه باز کردن برای خوده شاعره ولی گر چو زنبور به نیشم بنوازند درسته نه که میشم