سلام
در مورد این غزل از زبان هوشنگ ابتهاج(ه.الف.سایه) در مستندی که از ایشون پخش شد نکته جالبی شنیدم که با رعایت امانت اینجا ذکر میکنم:
سایه در یه جلسه عمومی به ذکر خاطره جالبی از شهریار پرداخت، به مزاح گفت من و شهریار املاکمون مشاع بود!(کنایه از اینکه خیلی اشعار رو از هم وام می گرفتیم) در سال 1326 بعد از فوت مادرم من غزلی داشتم می ساختم، به شهریار گفتم شهریار جان من دارم غزلی می سازم چند بیتی براش خوندم گفت این رو بده به من!! من نفهمیدم چی میگه! فکر کردم شوخی می کنه. گفتم همش مال شما!! گفت نه جدی میگم این رو بده من می سازم.
فرداش شهریار رو دیدم گفت اون غزل رو ساختم!
من گفته بودم " شبها مرا ز کوی تو آواز می دهند//کاینجا بهشت گمشدگان باز می دهند" پرت و پلاست!!(این رو خود سایه گفت) اما شهریار اینطوری ساخته بود که:" شبها به کنج خلوتم آواز می دهند//کای خفته گنج خلوتیان باز می دهند" خیلی قشنگه واقعا.
خدا سایه رو حفظ کنه و شهریار رو رحمت کنه.
منبع مطلب فوق هم مستند "سایه به روایت مسعود بهنود" است.

والبته در همان مستند جناب سایه در انتها میفرمایند که بیت اول خیلی قشنگه و ای کاش باقی بیت‌ها هم به همین قشنگی بود!!

لطفا بیت آخر اصلاح شود «بارد مه و» به جای «بار دمه». فاصله از بین «ر» و «د» به بعد از «د» منتقل شود.
و سپاس فراوان از گنجور و گنجوریان