ناز همان نعمت است تازه فعل هم دارد ، ناز اوردن یعنی متنعم کردن

پروانه توست دو معنی میدهد یکی پروانه که ان حشره عاشق نور شمع و دو پروانه به معنی حکم که یعنی به حکم توست پروانه داد به ترجمه قران یعنی فرمان ترجمه قران را بداد و پیشتر به ان ویچیر هم می گفته اند و ان فتوی بوده است و فعلی داشته به نام ویچیردن

« زهره گو تا دم صبح ابد افسون بدمد»
این بیت ایراد وزنی داره
کسی درست این بیت رو می‌دونه چیه؟

سلام وقت خوش
لطفاً اساتید راهنمایی کنند:
اگر استاد میفرمودند:
"خیز ای مست..."
آیا بهتر نبود؟

گرامی مهیار

” خیز“ ای مست که دنیا همه دیوانه تست
نظر شما را بهتر می پسندم

این شعر در مدح حضرت حافظ سروده شده است

درود

چرا شعر: مست آمدم ای پیر که مستانه بمیرم...

از شهریار در گنجور وجود ندارد؟

سلام و عرض ادب به نظر بنده خوانش شعر یه کم ایراد داشت دوستان لطف کنند راهنمایی بفرمایند که عروسانِ سخن صحیح است یا عروسانْ ،سخن شانه ی توست

بداهه با بیت مطلعی از استاد شهریار 

« مست آمدم ای پیر که مستانه بمیرم 
مستانه در این گوشه ی میخانه بمیرم »

عقل از سر‌ ما رفت در این دهشت ایام 
مجنون صفت اندر برِ دیوانه بمیرم 

هرجا که تو باشی به نظر خانه ی امن است
بی روی تو ، بی خانه و کاشانه بمیرم 

جان می دهم اندر رهت ای جلوه ی جانان
شاید که در این میکده جانانه بمیرم

رندان ، همه در کنج قفس ، آه فسردند 
بی قفل و قفس ، رسته و رندانه بمیرم

مرغم ، که به دام نگهت زار فتادم 
مپسند که در دام تو بی دانه بمیرم 

آشفته تر از زلفِ پریشانِ تو ، دل بود
مگذار که در حسرت یک شانه بمیرم

بر شمع وجودت که بود قبله ی دلها
پروانه صفت پر زده ، پروانه بمیرم

از سیب زنخ ، حسرتِ کامی به دلم ماند
ای کاش که بی حسرت آن چانه بمیرم

در حسرت جامی ز لبت نقد بقا رفت 
جایز نَبُوَد بی پی و پیمانه بمیرم 

کاشانه ی ما لانه ی تزویر و ریا نیست
ترسم که ز اندوه همین خانه بمیرم 

دُردانه تر از ناز نگاهت نَبُوَد ، هیچ 
باید که در اندیشه ی دُردانه بمیرم 

افسانه نباشد سخن عشق ، عزیزان 
مگذار که در حُرمَت افسانه بمیرم 

بی قرب و قرارم مکن ای شاهد قدسی
بگذار که بی منّت بیگانه بمیرم 

 # رضارضایی « بیقرار »

معنی زنار در این شعر چیست؟