گنجور

غزل شمارهٔ ۱۶ - مرغ زخمی

ای جگر گوشه کیست دمسازت
با جگر حرف می‌زند سازت
تار و پودم در اهتزاز آرد
سیم ساز ترانه‌پردازت
حیف نای فرشتگانم نیست
تا کنم ساز دل هم‌آوازت
وای ازین مرغ عاشق زخمی
که بنالد به زخمهٔ سازت
چون من ای مرغ عالم ملکوت
کی شکسته است بال پروازت
شور فرهاد و عشوهٔ شیرین
زنده کردی به شور و شهنازت
نازنینا نیازمند توام
عمر اگر بود می‌کشم نازت
سوز و سازت به اشک من ماند
که کشد پرده از رخ رازت
چون ننالی که درگرفته چو نی
شور شیرین‌لبان طنازت
چشم من در پی تو خواهد بود
در کجا بینم ای پسر بازت
گاهی از لطف سرفرازم کن
شکر سرو قد سرافرازت
شهریار این نه شعر حافظ بود
که به سر زد هوای شیرازت

اطلاعات

وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: همراهان گنجور

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۱۶ - مرغ زخمی به خوانش پری سانکنی عندلیب

حاشیه ها

1389/06/08 09:09
رحیم مدد

سلام.این شعر را مرحوم شهریار در وصف استاد تار جلیل شهناز سروده اند که بسیار زیبا توصیف زیبایی از ساز شهناز را کرده اند

1392/04/30 08:06
محسن

این شعر را جناب شهریار برای آقای «استاد هرمزی» سروده اند.
منبع: (قسمت درگذشت)
پیوند به وبگاه بیرونی

1394/03/16 19:06
ناشناس

بهد از بیت هشتم دو بیت دیگر نیز وجود دارد - چون ننالی که در گرفته چو نی شور شیرین لبان طنازت بیت بعدی چشم من در بی تو خواهد بود در کجا بینم ای بسر بازت استاداین شعر را در اثر اشنایی با احمد فرقانی جوانی مودب وباکمال و هنرمنند که اهل خراسان بود و در حضور استاد سه تار نواخته بود در سال 1319 در تهران سروده اند-از جلد دوم در خلوت شهریار-

1396/07/07 01:10
مهدی ملک زاده

کاش مردم ما بفهمند که ویکی پدیا منبع محسوب نمیشه
همونطوری که حاشیه نویسی های گنجور منبع قابل اعتمادی برای ارجاع دادن نیست