نمیدونم چرا وقتی اشعار این شاعر گرانقدر رو میخونم سینه ام تنگ میشه.انگار یکی از دردهای درونت خبر داره،از درد انسان بودن و بالاجبار زندگی کردن.
روحت شاد شهریارا .

شهریار سخنی ،شعر ستایشگر توست/ عشق در وصف تو میخواند ثناخوانیها

خوانش بیت پنجم به نظر من غلط است
دارم از زلف تو اسباب پریشانی جمع
بعد از پریشانی نباید ساکن باشد؟

احسان مز عزیز به گمان این حقیر تلفظ درست پریشانیِ جمع است و واژه ی جمع ایهام تناسب داره، در معنای مردم و جماعت قابل قبول است و در معنای آسوده با پریشان تناسب می سازد.

لذا به نظر این حقیر درست تر آن است که بدون ساکن و با کسره تلفظ شود.

بیت ۴ رو اگه کسی میدونه معنی و تفسیر کنه ممنون