هوش مصنوعی: ای چهره‌ات همچون خنده‌ای زیباست که به خورشید و ماه می‌درخشد. موهای تو می‌توانند روز روشن را به رنگ سیاه تبدیل کنند.

هوش مصنوعی: نقطه‌ای که بر روی چهره‌ات هست، مانند آتشی در دل من می‌سوزد و خطی که بر صورتت وجود دارد، سایه‌ای سیاه بر روی ماه است.

هوش مصنوعی: یعقوب‌ها به خاطر دوری تو در غم و اندوه به سر می‌برند، ای صدها یوسف مصری که در چاه پنهان شده‌ای.

هوش مصنوعی: نخل بلند تو را به گونه‌ای به یاد بسپار که مانند سرو باشد و بوته‌های ریحان را در باغ سبزی پرورش دهی. خط زیبایت را با گل و گیاه زینت بخش.

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه به سرِ ماه، کلاهی نرفته است؛ ای خود، در این میان سر ما را بی‌کلاه کن.

هوش مصنوعی: ای شانه، دل ما را به هم نریز! تو با وجود زیبایی‌ات، خرمن محبت و احساسات ما را به هم می‌زنی و ویران می‌کنی.

هوش مصنوعی: پیر دانا که در یادگیری حکمت متخصص است، به خاطر نکته‌ای که در دهان تو بود، مرتکب اشتباه شد.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده که تنها صدای ناله و آه من بلند باشد، ای کسی که عاشقات را به حال خود رها می‌کنی، همین ناله و آه را بکن.

هوش مصنوعی: شادی و خوشحالی گدا و نیازمند زیبایی تو، ای شهریار عشق، به خاطر تو به وجود آمده است. ای خاک درگاه تو، گدا را پادشاه کن.