اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۵۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نوروز شد که گردد باغ از سمن لبالب</p></div>
<div class="m2"><p>از شور خنده گل گردد چمن لبالب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در حیرتم که دیگر چون خواب کینه بیند</p></div>
<div class="m2"><p>یاری که جرعه گیرد از خون من لبالب</p></div></div>

دیوان غزلیات اسیر شهرستانی به تصحیح و تحقیق غلامحسین شریفی ولدانی - جلال الدین بن میرزا مومن اسیر شهرستانی - تصویر ۴۹۸

شمارهٔ ۵۶

نوروز شد که گردد باغ از سمن لبالب
از شور خنده گل گردد چمن لبالب
در حیرتم که دیگر چون خواب کینه بیند
یاری که جرعه گیرد از خون من لبالب

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به آغاز نوروز اشاره می‌کند که در آن باغ‌ها پر از گل و سرسبزی می‌شود و چمن مملو از شادی و شکوفایی می‌گردد. او در حیرت است که چگونه کسی می‌تواند هنوز به کینه فکر کند، در حالی که دوستی که از خون او می‌نوشد، باید از شادی و زندگی سرشار باشد.

شمارهٔ ۵۴

شمارهٔ ۵۵

هوش مصنوعی: نوروز فرا رسیده است و با آن باغ پر از سمن‌ها و گل‌ها خواهد شد. سرور و شادی در فضا برپا می‌شود و چمن پر از شکوفه‌های رنگارنگ می‌گردد.

نوروز شد که گردد باغ از سمن لبالب

از شور خنده گل گردد چمن لبالب

هوش مصنوعی: متوجه نمی‌شوم که چگونه کسی که با من احساس دوستی دارد، مانند خواب به کینه می‌اندیشد و در عین حال از وجود من بهره می‌برد.

در حیرتم که دیگر چون خواب کینه بیند

یاری که جرعه گیرد از خون من لبالب

شمارهٔ ۵۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده