اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون دل ز وصل تو مایوس می کند مهتاب</p></div>
<div class="m2"><p>چراغ نذر زمین بوس می کند مهتاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شب فراق ز تر خنده های ابرم سوخت</p></div>
<div class="m2"><p>به تیره روزیم افسوس می کند مهتاب</p></div></div>

دیوان غزلیات اسیر شهرستانی به تصحیح و تحقیق غلامحسین شریفی ولدانی - جلال الدین بن میرزا مومن اسیر شهرستانی - تصویر ۴۹۸

شمارهٔ ۵۴

چون دل ز وصل تو مایوس می کند مهتاب
چراغ نذر زمین بوس می کند مهتاب
شب فراق ز تر خنده های ابرم سوخت
به تیره روزیم افسوس می کند مهتاب

هوش مصنوعی: این شعر به احساس ناامیدی و درد فراق می‌پردازد. شاعر از اشکال و تأثیرات مهتاب بر دلش سخن می‌گوید، که نه تنها دل او را از وصال معشوق مایوس کرده، بلکه با نورش به خاک و زمین بوسه می‌زند. همچنین، شب فراق او را مانند ابر به سوختن واداشته و مهتاب به دلیل روزهای تیره‌اش افسوس می‌خورد.

شمارهٔ ۵۲

شمارهٔ ۵۳

هوش مصنوعی: وقتی دل از وصال تو ناامید می‌شود، مهتاب به زمین بوسه می‌زند و مانند چراغی نور می‌افشاند.

چون دل ز وصل تو مایوس می کند مهتاب

چراغ نذر زمین بوس می کند مهتاب

هوش مصنوعی: در شب جدایی، اشک‌های من مانند باران بر دل تیره‌ام می‌بارد و ماه روشن از این وضعیت غم‌انگیز من افسوس می‌خورد.

شب فراق ز تر خنده های ابرم سوخت

به تیره روزیم افسوس می کند مهتاب

شمارهٔ ۵۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده