اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ویران ز چشمی شد خانه ما</p></div>
<div class="m2"><p>محشر غبار است ویرانه ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون چشم عاشق بیدار سازد</p></div>
<div class="m2"><p>خواب عدم را افسانه ما</p></div></div>

شمارهٔ ۴۵

ویران ز چشمی شد خانه ما
محشر غبار است ویرانه ما
چون چشم عاشق بیدار سازد
خواب عدم را افسانه ما

هوش مصنوعی: این شعر به ویرانی و خرابی اشاره دارد که به دلیل نگریستن به چشم محبوب به وجود آمده است. فضای خانه به هم ریخته و غبارآلود است و در این ویرانی، عشق و خواب عدم به تصویر کشیده شده است. به نوعی، چشم عاشق می‌تواند خواب مردگی را به زندگی و رویا تبدیل کند.

شمارهٔ ۴۳

شمارهٔ ۴۴

هوش مصنوعی: چشم کسی باعث ویرانی خانه‌ام شد؛ اکنون در این ویرانه، گرد و غبار حکم‌فرماست.

ویران ز چشمی شد خانه ما

محشر غبار است ویرانه ما

هوش مصنوعی: چشم عاشق می‌تواند خواب ناپدیدی را به واقعیت تبدیل کند و برای ما داستانی بسازد.

چون چشم عاشق بیدار سازد

شمارهٔ ۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده