هوش مصنوعی: به دلیل اینکه به شدت در برابر نیش زبان دیگران سکوت کرده‌ایم، حالا به گفتن و بیان احساساتمان ناتوان شده‌ایم. این سکوت باعث شده است که کلمات و احساسات ما همچون گلبرگ‌های رنگی، درونمان بمانند و نتوانیم آنها را به بیان درآوریم.

هوش مصنوعی: سروستان عشق و شوق، بسیار بیشتر از آنچه که تصور می‌شود، به پرواز درمی‌آید و در حقیقت، روح ما را به بال و پر می‌دهد.

هوش مصنوعی: در مکانی که گرد و خاک ناشی از نبرد و درگیری به وفور در حال پرواز است، نشانه‌ای از ما باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: درد و رنج درونم به خاطر تو آن‌چنان شدید است که گویی استخوان سینه‌ام زیر بار آن شکسته شده است. تو ستاره‌ای هستی که در آسمان زندگی‌ام درخشان می‌درخشیدی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در طول زندگی‌مان از راز و رمز وجود ما آگاه نشد، آیا مانند آینه‌ای که تصویر می‌سازد، ما هم نمی‌توانیم حقیقت خود را به نمایش بگذاریم؟

هوش مصنوعی: پرواز ما نشان‌دهنده آزادی و بی‌نیازی از تعلقات است؛ اگر هوای قفس به ما نزدیک شود، ممکن است این آزادی را از دست بدهیم.

هوش مصنوعی: تیر او مانند آتش از دل فولاد بیرون می‌آید، اما بازوی ضعیف او تیری را که از کمان ما رها شده، نمی‌تواند به درستی بگیرد.

هوش مصنوعی: محبت و دوستی به هر جایی که بروی، غریبه نیست. اما ترس و ناامنی به خاطر سخنانی که ما می‌گوییم، به دل می‌نشیند.

هوش مصنوعی: به نظرم حال و هوای بهار را آب برده است و خزان شاخ و برگ دل ما را بی‌پناه کرده و خانه‌مان را خالی کرده است.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این مطلب می‌پردازد که هر ردپای کبک نشان دهنده رفتار اوست و هر کس که در مسیر این رفتار قرار گیرد، تحت تأثیر زیبایی و جذابیت سرو و شخصیت ما قرار خواهد گرفت. به عبارتی دیگر، زیبایی و جذابیت ما همچون سروی است که دیگران را به خود مجذوب می‌کند.