هوش مصنوعی: ما در یک سفر، توانستیم بدون هیچ گونه نیرویی از خود، مکان‌های مقدس و غیر مقدس را با هم مشاهده کنیم و جذبه‌ها و کشش‌های درونی‌مان را تجربه کردیم.

هوش مصنوعی: جدایی ما یک نشانه از وصال است و هر چه از نزدیک شدن به محبوب فاصله بگیریم، بیشتر و واضح‌تر آن را می‌بینیم.

هوش مصنوعی: از غبار ما، بهار چشمان متعجب و حیران می‌بارد و ما از تلاش و کوشش افراد دارای نظر و بینش، برکات و فیض‌های زیادی را مشاهده کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: شأن و جایگاه مورچگی که حتی در زیر آسمان‌ها هم نمی‌تواند به‌راحتی حرکت کند، نشان‌دهنده‌ی این است که ما در زندگی‌مان دنیا و فرش هستی را بسیار محدود و کوچک دیده‌ایم.

هوش مصنوعی: اشک‌های ما مانند آینه‌ای هستند که در هر مکانی که برویم، تصویر دل و احساسات ما را منعکس می‌کنند. هر چیزی که مشاهده کردیم، از نظر عمیق و دانش افراد آگاه سرچشمه گرفته است.

هوش مصنوعی: هر اندازه که در پرده و پنهان بودی، ما بیشتر و بیشتری از تو را مشاهده کردیم.

هوش مصنوعی: زمانی که توکل و اعتماد به خداوند مانند خضر (شخصیت تاریخی) در زندگی ما حاکم باشد، بی‌حوصلگی و سستی به معنای حرکت سریع خواهد بود. ما در سفر به سوی اهداف خود، خانه مقصود را بدون اراده و عزم نخواهیم یافت.

هوش مصنوعی: ارزش و منزلت چیزی که به ظاهر کم اهمیت است، از مقایسه‌ای که بین یک دانه و آسمان‌ها می‌شود، بسیار بیشتر است. ما این را تجربه کرده‌ایم و دریافته‌ایم.

هوش مصنوعی: هر جا که اتحاد و هماهنگی مانند بهار مشاهده شده است، ما آتش یاقوتی را در آب گوهری دیده‌ایم.

هوش مصنوعی: ناامیدی نهایتاً به امید تبدیل شد و در نهایت پس از مدت‌ها، از این درخت بی‌ثمر، نتیجه‌ای را مشاهده کردیم.