هوش مصنوعی: سینه‌اش پر از آرامش و پاکی است. پیر ما، یعنی شخصی که به ما راهنمایی می‌کند، در وضعیت خوبی به سر می‌برد. برکات الهی بر ما نازل می‌شود و این موضوع سبب خوب شدن نامه‌ اعمال ما می‌گردد.

هوش مصنوعی: سرعت پیشرفت و حرکت ما تحت تأثیر بی‌توجهی و غفلت قرار دارد، به طوری که حتی ذرات کوچک هم می‌توانند به آسانی به قله‌ای چون خورشید برسند و این موضوع نشان‌دهنده ضعف ما در تلاش برای بهبودی و ترقی است.

هوش مصنوعی: بدون هیچ دلیلی از مسیر درد دل، به خانه‌ام می‌رسیم و بوی خوش گل‌ها ما را به استقبال می‌آید.

هوش مصنوعی: بی نیازی، درک کرده است که خواسته‌های ما چه‌گونه است و بهتر از تمام پیشگویی‌ها، می‌داند که چرا پیشرفت و شانس ما به ما نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: در دل خود، از یاد نیکی و محبت در حرارت آن محصور گشته‌ایم. چشم ما مانند آینه‌ای است که نشان‌دهنده‌ی روزهای درخشان و بخت خوب ماست.

هوش مصنوعی: پرشور و اشتیاق واقعی را با هیچ محدودیتی نمی‌توان نگه داشت، حتی اگر بر دل سنگین و سخت بکشانی تصویر ما.

هوش مصنوعی: هر یکی از مژگان، مانند نامه‌ای از نوازش است و بی‌خبر از آن، اکنون پیام خوشی از در می‌رسد که فال ما را نوید می‌دهد.

هوش مصنوعی: ناامیدی به حدی رسیده که حتی امید به کلام و روایت هم کاسته شده است. لطفاً بیشتر از این به حال ما بی‌توجهی نکنید.

هوش مصنوعی: در روزها و شب‌ها، با گل و سنبل به یاد تو جشن می‌گیریم؛ عید نوروز است و این یاد توست که برای ما ماه و سال را معنا می‌دهد.

هوش مصنوعی: در بهار، شیشه‌ها هم شاد و شفاف می‌شوند و بلبل‌ها سرود شادی سر می‌دهند. گل‌ها به قدری زیبا و شاداب هستند که اشک شوق آنها از جام پر از شادی و لذت می‌ریزد.