هوش مصنوعی: وقتی که یاد تو در خیالم زنده می‌شود، نور زندگی‌ام مانند چراغی روشن می‌شود و احساسات من به زیبایی گل‌های باغی شبنم‌زده است.

هوش مصنوعی: در دل هوای میکده، سایه‌ای گرم و دلپذیر وجود دارد و آفتاب به خاطر زیبایی ما به شدت حسادت می‌کند.

هوش مصنوعی: ما مانند شمعی هستیم که از گرمای نگاه معشوق زنده‌ایم، اما کسی نمی‌تواند به داغ سوزان ما، که همان شعله شمع است، دست بزند.

هوش مصنوعی: ما به عطر و بوی پیراهن گل نیازی نداریم، چون تا وقتی که بوی تو در مشام ما هست، مثل غنچه پر از عطر و زندگی می‌شویم.

هوش مصنوعی: از بی‌حوصلگی و سستی، مسافرت برای ما تبدیل به یک معما و حیرت شده است. در این مسیر، از کسی که عذر توجیه‌پذیر دارد، بخواه که ما را همراهی کند.