هوش مصنوعی: غم او مانند شراب خالصی است که بر دل می‌نشیند و ما را مانند آبی زنده و تازه از آتش‌های درون می‌کشاند.

هوش مصنوعی: بال و پر آزادی به دام افتاد و تیر نخستین به هدف آمد.

هوش مصنوعی: وقتی مجنون نتواند چهره محبوبش را در دیار آباد ببیند، دلی پر از اشتیاق و سرگردانی خواهد داشت.

هوش مصنوعی: ما مانند برگ‌ها و علف‌های بی‌ارزش در شور عشق هستیم، که از شعله‌ی عشق خود، آرزویی خام و ناentظاری را برملا می‌کنیم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد ما زیر آسمانی زندگی می‌کنیم که بیهوده و بدون هدف به دور خود می‌چرخیم، مانند اسیری که از آزادی‌اش محروم شده است.