هوش مصنوعی: اگر کسی بی‌دلیل از زبان ما شکایت کند، از عشق و شوق ما به او چیزی نخواهد دید، و آنگاه عشق ما از دل دور می‌شود.

هوش مصنوعی: ما از بحث و جدال و مشکلات بی‌نیازیم و روشنایی ما مانند آینه‌ای صاف است که شکوه ستاره ما را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ما به یاد و خاطر پرواز گل‌ها نمی‌پردازیم، زیرا سرنوشت ما در افسانه‌ها و نوشته‌های بزرگ به تصویر کشیده شده است.

هوش مصنوعی: دل‌های ناآگاه از منبع آگاهی و حقیقت سیراب نمی‌شوند، چگونه صبح می‌تواند به شادی و روشنایی بیفتد در حالی که شب با غم و اندوهی عمیق به پایان می‌رسد؟

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی ارتباط میان دو مفهوم را بیان می‌کند. در آن، بی‌تابی و شورش یک ذره و آتش به نوعی به هم مرتبط هستند و نشان‌دهنده‌ی احساس عمیق و شوریدگی در جستجوی حقیقت و وحدت هستند. همچنین، اشاره به این دارد که شاید راه دستیابی به این حقیقت، برداشتن پرده‌ها و دیدن مطالب عمیق‌تری است که در پس ظاهر وجود دارد.

هوش مصنوعی: در محفل یار، باده‌ای دل‌انگیز و زیبا به خاطر شوخی و لذت‌جویی ما به جا آورده شده است.

هوش مصنوعی: خط تو می‌تواند ادعای شگفتی کند و گل بنفشه، از زیبایی شب ما حسادت می‌کند.

هوش مصنوعی: امید به زندگی جاویدان را برای تو، که در آسمان اثر انتظار را حس می‌کنی، می‌آورد. خدایا، ما به این وضعیت عادت کرده‌ایم.