هوش مصنوعی: هر جوانی باید به پیری فکر کند و این طبیعی است. گاه انسان‌ها دچار مشکلاتی می‌شوند که به راحتی نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت، مانند خارهایی که در دل خشکیده‌ای وجود دارد و تیر بی‌کمان به معنای این است که بدون ابزار و وسیله نمی‌توان به هدف رسید. بنابراین، فکر کردن به دوران پیری و آماده‌سازی برای آن ضروری است.

هوش مصنوعی: من هرجا که بی‌زبان و بی‌نامه‌ای را می‌دیدم، قاصدی را فرستادم و اجازه ندادم که آب روانی بدون محبت و ارتباطی در کنارم بگذرد.

هوش مصنوعی: جلوه‌ی تو را به حدی بالا می‌برد که بلندان را به رقص درآورد و از شوخی و شوقی، شعله‌ای ایجاد کند که نیستان را در سوز و گداز بیندازد.

هوش مصنوعی: اگر بال و پر هما (پرنده‌ای افسانه‌ای) از سوی تو نبود، آیا می‌توانستی به راحتی طلسم استخوانی را بشکنی؟

هوش مصنوعی: محبت را می‌توان به کسی بخشید که در حیرت و شگفتی به سر می‌برد، اگر او نتواند از پروانه‌ها و زیبایی‌های هر برگ پاییزی شناختی داشته باشد.

هوش مصنوعی: دل انسان شبیه به یک بیابان است که در مقابل هر نسیم ضعیفی، ناتوانی‌اش نمایان می‌شود و غباری که به وجود آمده، باعث شده تا کاروانی از راه برود و دچار نابودی شود.

هوش مصنوعی: از زمان‌های گذشته، در دوران بلاتکلیفی و سردرگمی، چه چیزی می‌خواهی بدانی؟ در اشک‌های چشم، گاهی آسمان را مشاهده می‌کردیم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه با چشمانی پر از اشک در جستجوی او بودم، از خانه به خانه سرگردان شدم و به خاطر گریه‌ام، هیچ کس در آستان او مرا نشناخت.

هوش مصنوعی: عشق و جنونی وجود دارد که گاهی آدم را به یاد افراد و داستان‌های فراموش‌شده می‌اندازد، و با نگاه یک کودک ساده می‌تواند داستانی را دوباره زندگی کند و به یاد بیاورد.

هوش مصنوعی: نسیمی که از کوی تو می‌وزد، چنان لطیف و دل‌انگیز است که می‌تواند غم و دردهای این دنیا را به فراموشی بسپرد و دل را سرشار از شادی و زیبایی کند.

هوش مصنوعی: از ما نیز می‌توان درباره وضعیت‌ها و حالاتی پرسید. می‌توان از نتایج امتحانات خاص، امتحانی دیگر را تجربه کرد.

هوش مصنوعی: شهیدانی که جان خود را فدای راه حق کرده‌اند، قهرمانانه از تو می‌خواهند که آنها را به پرواز برسانی، اگر توانایی قوی‌تری پیدا کنی که حتی استخوان‌های فرسوده را به حرکت درآوری.

هوش مصنوعی: غبار و گرد و غبار او در بیابان بر سر کسی نمی‌نشیند، اما اگر بادی وزد و در باغی ویرانی ایجاد کند، ممکن است جایی برای زندگی بسازد.

هوش مصنوعی: اگر تیر تو را شکارچی به دام بیاندازد و قفس بسازد، بلبل در باغ گل به آواز درخواهد آمد.

هوش مصنوعی: نفس همچون مرغی که به دام افتاده، در بند آرزوها و خواسته‌ها در نوسان است. اگر از دل بر زبانش بیاید، گفتگویی از احساسات و دردها را به تصویر می‌کشد که همچون قطرات خون جاری است.

هوش مصنوعی: اسیر یاد مژه‌های کسی هستم که از شدت دلتنگی به خون خودم غوطه‌ور می‌شوم. هیچ چیز نمی‌تواند مرا از این رنج و زحمت نجات دهد، حتی قدرت تیر کمان نیز نخواهد توانست.