هوش مصنوعی: دلم مانند یک آیینه است و اگر احساس شرمندگی می‌کند، به خاطر آن است که وجودم به شدت درگیر بندگی و خدمت به دیگران است.

هوش مصنوعی: دل من از فرصتی که کم دارد، شرمنده است و نمی‌تواند از خوشبختی و شادکامی که به مانند ستاره‌ای درخشان است، بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: کالا و دارایی من به خاطر ترس از فروش آن و از دست دادن زندگی‌ام کاهش می‌یابد.

هوش مصنوعی: وای بر من! چقدر وضع من ناشایسته است. از خجالت، تمام وجودم در حال ذوب شدن است. زندگی را به سختی تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به حقیقت، ناخدایی شایسته‌ام، چرا که زیبایی را به طرزی رنگین و زیبا به نمایش گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم انتقام بگیرم، با وجود اینکه دیگران عمرم را با چیزهای باارزش پر می‌کنند؟

هوش مصنوعی: از احساسات و تجربه‌های مختلفی که دارم، به ستوه آمده‌ام و دیگر نمی‌توانم شرم را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: من با ایمان و تسلیم، بندگی را بر خودم واجب می‌دانم و از کفر فاصله دارم.