هوش مصنوعی: وقتی که یاد چشمان تو به سراغم می‌آید، خواب و آرامشم از بین می‌رود و فریاد و ناله در وجودم شعله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: دل خود را آزمایش کردم و متوجه شدم که هر کسی که از مسیر تو می‌گذرد، جانش به خطر می‌افتد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آن گل به سر خاک من نیامد، شکوفا نشد. این گل فقط در بهار می‌آید تا زیبایی خزان را تماشا کند.

هوش مصنوعی: در زمان جدایی، هیچ‌کدام از ما اهمیت واقعی وجود خود را نمی‌دانیم. حالا نامه‌ام به سوی تو با روح و جان فرستاده می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به حرکت درآمدی، غبار از خاک من بلند شد و از گریبان باد صبا صدای ناله و فریاد به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: چقدر زیبایی آن چهره در دل آینه نقش بسته و چهره‌اش به سبب ظرافتش در یادها می‌ماند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از غنچه تصویر گل را نمی‌داند؛ این راز نهفته در دل بیگانه به سختی به زبان می‌آید.