هوش مصنوعی: کیست که پاسخگوی پاداش ستم و حقایقی که نسبت به محبت داشتیم باشد؟ و چه کسی می‌تواند جبران عمر از دست رفته‌مان را بکند؟

هوش مصنوعی: ما ثمره‌ای از تلاش‌هایمان به دست آوردیم و حالا به جلو پیش رفتیم. ای ناخدا، کیست که به خدا پاسخگو باشد؟

هوش مصنوعی: صبح با خنده‌اش روز را روشن کرد و دل‌نشینی به بهار بخشید. ابرها و هوا نیز به نوبت، برکات و زیبایی‌های خود را به ما هدیه می‌دهند.

هوش مصنوعی: ما را از قید و بند صبر و تحمل رها کرده‌اند، و دل ما که به زنجیر وابستگی‌ها گرفتار بود، حالا آزاد شده است.

هوش مصنوعی: جانم به تماشای عمر وفا در برابر معصومیت و شرم روز آینده، چه کسی به حسرت‌های ما پاسخ خواهد داد؟

هوش مصنوعی: نگاه دلپذیر و آرامی که مانند نقره می‌درخشد، به دل عاشق پیشکش شده است و او همیشه از این نگاه زیبا و دل‌فریبی بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: ای کسی که در حال گردش و سفر هستی، کم صحبت کن و فقط بگو که ما پاسخ خدا را تقدیم می‌کنیم، زیرا او به ما پاسخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: ما را به خاطر عشق به شما می‌کشند، اما ما نمی‌دانیم که شما چه پاسخی به این ماجرا خواهید داد.

هوش مصنوعی: ما در خدمت شما هستیم و دل ما به عشق شما می‌تپد. در روز قیامت، چه کسی پاسخگوی اعمال شما خواهد بود؟

هوش مصنوعی: دل ما به خاطر زجرهایی که می‌کشد، پاداشی را که در ازای زیبایی‌ها و نازهای شما دریافت می‌کند، نخواهد گرفت.

هوش مصنوعی: گرمای محبت تو، بنده‌ات را به خود جذب کرده است. چه کسی می‌تواند به دل وفادار من، که اسیر محبت تو شده، خوشی بدهد؟