هوش مصنوعی: اگر آن چشم که به من توجهی ندارد، باز هم به همین منوال رفتار کند، کار برای من دشوار خواهد شد.

هوش مصنوعی: عشق باعث می‌شود که هر کسی که درگیر درد و غم باشد، همزمان با تغییرات زندگی به نوعی با ستاره‌ها یا غنچه‌ها همدل و هماهنگ شود.

هوش مصنوعی: بعد از مرگ، عشق و محبت من مثل شمعی است که در کنار من روشن می‌ماند. آیا ارزش‌های گرانبهایی که از تلاش خاکی نشأت می‌گیرند، از بین می‌روند؟

هوش مصنوعی: بی‌خیالی تو سبب شده که دل من به شدت تپش داشته باشد و آرامش نداشته باشد؛ مانند صدفی که از مروارید خالی شده و در کنار دریا تنها و بی‌محتواست.

هوش مصنوعی: هر کسی که قبل از آن که از دنیا برود و وجودش به پایان برسد، خود را سبک‌روح و آزاد نکند، قبر او همچون سنگی در مسیر قلب انسان‌ها قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در بهار، زمان تجلی و شکوفایی است، اما از سوختن و زوال گل‌ها نیز می‌توان دانه‌های امیدی به وجود آورد. این امید و آرزو از دل این زخم‌ها و دشواری‌ها زاییده می‌شود.

هوش مصنوعی: مانند شمع، خواب غفلت او را به گوش می‌چسباند؛ اگر چه یک لحظه از یاد او غافل شود، اسیر می‌شود.