هوش مصنوعی: گاهی نگاه او مانند کاروانی است که در دشت می‌دود و گاهی چشمش به سوی بتخانه‌ای می‌نگرد که جادو دارد.

هوش مصنوعی: گریه کردم و از آن‌جا که معذرت‌خواهی و شکایت من به هیچ جا نرسید، به نظر می‌رسد که محبت‌های دوستان از من دور شده است. زخم‌هایی که به من وارد شده، همچنان در کلامم حس می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند که دلش پر از جوانی و بی‌پختگی است، اما در سختی‌ها گاهی به دشمن خود محبت می‌کند و گاهی نیز برای او دعا می‌کند.

هوش مصنوعی: شوق و علاقه‌ای که در دل داریم چطور به وجود آمده و قدرتی که در شمشیر نهفته است از کجا آمده؟ خون ما به یاد زیبایی و ظرافت ابروی تو به طور پیوسته در حال جاری است.

هوش مصنوعی: تقدیس و ستایش زیبایی به قدری فریبنده است که حتی آینه‌ی زیبایی نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد و به خاطر ادب و احترام در برابر او به حالت زانو در می‌آید.