اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>رخصت کشتنم بده نرگس کم نگاه را</p></div>
<div class="m2"><p>یا مکن آشنای دل گرمی گاه گاه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می کنم اضطراب را پیش تو پاسبان دل</p></div>
<div class="m2"><p>تا نبرد ز دیده ام چاشنی نگاه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>شب که خیال چشم او خواب رباید از نظر</p></div>
<div class="m2"><p>سرمه کشم ز دود دل چشم سفید ماه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>زهر شکایتم به دل شکر شکر می شود</p></div>
<div class="m2"><p>چون به لب آشنا کند خنده عذرخواه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>دشمن خویش را کسی راه به خانه چون دهد</p></div>
<div class="m2"><p>کی کنم آشنای دل طاقت عمر کاه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>هرکه زپاکی نفس همچو اسیر دم زند</p></div>
<div class="m2"><p>آینه اثرکند گریه صبحگاه را</p></div></div>

شمارهٔ ۵۸

رخصت کشتنم بده نرگس کم نگاه را
یا مکن آشنای دل گرمی گاه گاه را
می کنم اضطراب را پیش تو پاسبان دل
تا نبرد ز دیده ام چاشنی نگاه را
شب که خیال چشم او خواب رباید از نظر
سرمه کشم ز دود دل چشم سفید ماه را
زهر شکایتم به دل شکر شکر می شود
چون به لب آشنا کند خنده عذرخواه را
دشمن خویش را کسی راه به خانه چون دهد
کی کنم آشنای دل طاقت عمر کاه را
هرکه زپاکی نفس همچو اسیر دم زند
آینه اثرکند گریه صبحگاه را

شمارهٔ ۵۶

شمارهٔ ۵۷

رخصت کشتنم بده نرگس کم نگاه را

یا مکن آشنای دل گرمی گاه گاه را

می کنم اضطراب را پیش تو پاسبان دل

تا نبرد ز دیده ام چاشنی نگاه را

شب که خیال چشم او خواب رباید از نظر

سرمه کشم ز دود دل چشم سفید ماه را

زهر شکایتم به دل شکر شکر می شود

چون به لب آشنا کند خنده عذرخواه را

دشمن خویش را کسی راه به خانه چون دهد

کی کنم آشنای دل طاقت عمر کاه را

هرکه زپاکی نفس همچو اسیر دم زند

آینه اثرکند گریه صبحگاه را

شمارهٔ ۵۷

اطلاعات