هوش مصنوعی: چطور می‌توانم درد اشتیاق تو را از دل بیرون کنم، وقتی که غم‌های تو را در دل احساس می‌کنم و هیچ چیزی جای آن‌ها را نمی‌گیرد؟

هوش مصنوعی: گریه‌ام آن‌قدر شدت گرفته که اشک‌هایم به صحرا رفته‌اند و روح مجنون به سوی تو می‌آید و تو را با رسوایی‌ات استقبال می‌کند.

هوش مصنوعی: به چشم خود دیده‌ام که باغبان خضر، که نماد زندگی ابدی است، برای گلزار زیبای تو خود را آماده می‌کند.

هوش مصنوعی: از چشمانم، تصویر سروهایی که درختان بلندی هستند، به تعداد زیاد در ذهنم ظاهر می‌شود و من همیشه در ذهنم، خیال و تصویر سرو بلندی مانند تو را دارم.

هوش مصنوعی: ما از دیدن چهره‌ی تو به حالت مستی افتاده‌ایم، مانند کسی که در بند است. چگونه می‌تواند چشم من تمام وجود تو را ببیند؟