هوش مصنوعی: به هنگام سوختن شمع، باعث می‌شود که سرم سنگین و خواب آلود شود، اما گرمایی که از آن می‌گیرم، روشنایی و روشنی‌ام را حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: بهار اگر بداند که تیغ تو باغ مرا سرسبز کرده، تشنه‌ی خون من خواهد شد.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق به تو به دشت و چمن آمده‌ام و بویی از گل‌ها که به مشام می‌رسد، باعث شده کسی نتواند مرا فراموش کند و از من بی‌خبر شود.

هوش مصنوعی: وقتی آتش جانم را می‌سوزاند، تقصیری ندارد و تنها مسیری است که سرنوشت برایم رقم زده است.

هوش مصنوعی: سر من به خاطر اشتیاقی که به ساقی دارم درگیر است، او گرما و شوری دارد که می‌تواند دل شکسته‌ام را پر کند.