هوش مصنوعی: عشق به من شوق دیدار را داده و من به شدت تشنه‌ام. چشمانم هرگز آرامش نخواهند دید و خواب راحتی ندارند.

هوش مصنوعی: هر نفس که از چشمم اشک میریزد، بهاری‌تر از آنچه هست، می‌تراود. او (محبوب) بر خود خوشحال است و آزار من را به فال نیک گرفته است.

هوش مصنوعی: بدون عشق و محبت، از ساز و نوازندگی جدا شده‌ام و هر لحظه، صدایی پریشان در وجودم طنین‌انداز می‌شود.

هوش مصنوعی: هر دانه خاکستری که از من باقی مانده، نشانه‌ای از زندگی و بهار جدیدی است، و بوی گل، آتش عشق و احساسات من را شعله‌ور می‌کند و زخم‌ها و خراش‌های قلبم را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: حالش به گونه‌ای است که مثل شعله‌ای در پارچه نرم، خوابش می‌برد و نمی‌تواند حواسش را جمع کند. او در جایی نیست که بتواند بیدار و هوشیار باشد، چون شانس و نعمتش مانند یک باغ زیبا نیست.

هوش مصنوعی: محصول من را باغبان قبل از طلوع خورشید سرسبز کرده بود، زیرا سایه مژگان غم، خارهای زندگی‌ام را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: نگذار که مسائل و مشکلات زندگی، کار من را به بند بکشد، تا دیگران نتوانند به راحتی من را با نشانه‌های ظاهری‌ام بشناسند.