هوش مصنوعی: درد و دل تو همچون شرابی شیرین و خوش طعم است که به من جرعه‌ای شادی و زیبایی می‌بخشد و همچنین از ارزش و اعتبار تو به من روحیه و قوت می‌دهد.

هوش مصنوعی: من لیوان شراب را به تاق ابروی معشوقه‌ای که ترسناک است تکیه داده‌ام و این حالت بیگانگی از خودم را به من نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، تو با ناز و finesse خود، به من می‌نوشانی که هیچ چیز دیگری مانند آن نیست. در این دنیای پرآشوب، خوشی و لذتی دیگر به من عطا کن.

هوش مصنوعی: در پی تو هستم و دلم در جستجوی تو به پرواز درآمده است، حتی در شرایطی که زمین و خاک را زیر پا دارم، یاد تو همواره در وجودم جاری است.

هوش مصنوعی: اگر چشم باغبان بهار را ببیند، برای من شبنم را به جای خون دل هدیه می‌کند.

هوش مصنوعی: هر ناله‌ای که از دل برمی‌آید، نشان از پیغامی دارد که از عمق وجودم به بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: پیام من به هیچ‌وجه همچون عذابی برای کسانی که منتظرند نیست؛ چرا که فرستنده هنوز نرفته و شوق دریافت خبر، مرا درگیر کرده است.

هوش مصنوعی: اگر دریا به من الماس ارزشمند زندگی‌ام را نشان دهد، دامنم را می‌گیرد تا ناخدای کشتی به من خبر خوبی بدهد.

هوش مصنوعی: دوران تنهایی و دوری از وطن، به مانند گلی که بر زمین افتاده، به من احساس بی خانمانی می‌دهد، اما عشق به وطن برایم نوید سفر و بازگشت را به همراه دارد.