هوش مصنوعی: عشق و دیوانگی مرا به شدت تحت تأثیر قرار داده و به خاطر شوق و جذب تو، تمام خیالات و وجود خود را فراموش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: برای خاطر او، تمام وجودم به سوی او متمایل شده است و اگر دلم دچار مشکل شود، او سبب می‌شود که من از محبتش خم شوم و به او تسلیم شوم.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای احساس زیبایی رنگ را داشتم و در برابر چاره‌سازان نتوانستم با کسی آشنا صحبت کنم.

هوش مصنوعی: من به خاطر اراده و تلاش برای آزادی، از بند و restraint ها رها شدم. مانند گل که در قفس از خنده به زیباترین حالت خود تبدیل می‌شود و به دنیای آزاد پیوند می‌خورد.

هوش مصنوعی: عنوان «سپند» را به معنای نیروی خلاق و زندگی‌بخش می‌دانیم که در اینجا به طور نمادین به کار رفته است. شاعر در اینجا از قدرت یا نیرویی سخن می‌گوید که با نام خداوند پیوند خورده است. گلی که به آن اشاره شده، تعبیر خوبی از روح و لطافت است. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که دلی که به نظر می‌رسید سخت و غیرقابل نفوذ است، در واقع دارای لطافت و زیبایی عمیق‌تریست. به این ترتیب، این اثر به ارتباط بین قدرت و لطافت، سختی و زیبایی در دل انسان اشاره دارد.

هوش مصنوعی: من از سوختن و آتش گرفتن هدفی دیگر دارم و آن را به رنگ شعله‌ها نبین، چون صید دام و دود برای من نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر بخشش و نیکی‌هایی که من نشان می‌دهم، روزگار از روی خود شرمنده شد و از وجود من دوری کرد.

هوش مصنوعی: در آن سرزمین، که نه کسی را دل و دست یاری بود، گنجینه‌ها و ارزش‌ها را در دامن ناخالصی‌ها می‌پوشاندند.

هوش مصنوعی: دل من مانند حلقه‌ای از زنجیر است که در پیچ و تاب‌هایش مرا گرفتار کرده است. چقدر بر حجم دیوانگی‌ام افزوده است!