اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سرمه حیرتش اکسیر نگاه است مرا</p></div>
<div class="m2"><p>سایه گل به نظر چشم سیاه است مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بسکه گشتم به چمن محو خرام تو چو آب</p></div>
<div class="m2"><p>سبزه هر لب جو طرف کلاه است مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>دارم از همت داغ تو جهان زیر نگین</p></div>
<div class="m2"><p>سرمه سوختگی گرد سپاه است مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>تربیت یافته دود دلم همچو شرار</p></div>
<div class="m2"><p>گلستان جلوه این ابرسیاه است مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>دل بدآموز شکایت شده بیهوده اسیر</p></div>
<div class="m2"><p>هیچ کس نیست که پرسد چه گناه است مرا</p></div></div>

شمارهٔ ۳۴

سرمه حیرتش اکسیر نگاه است مرا
سایه گل به نظر چشم سیاه است مرا
بسکه گشتم به چمن محو خرام تو چو آب
سبزه هر لب جو طرف کلاه است مرا
دارم از همت داغ تو جهان زیر نگین
سرمه سوختگی گرد سپاه است مرا
تربیت یافته دود دلم همچو شرار
گلستان جلوه این ابرسیاه است مرا
دل بدآموز شکایت شده بیهوده اسیر
هیچ کس نیست که پرسد چه گناه است مرا

شمارهٔ ۳۲

شمارهٔ ۳۳

سرمه حیرتش اکسیر نگاه است مرا

سایه گل به نظر چشم سیاه است مرا

بسکه گشتم به چمن محو خرام تو چو آب

سبزه هر لب جو طرف کلاه است مرا

دارم از همت داغ تو جهان زیر نگین

سرمه سوختگی گرد سپاه است مرا

تربیت یافته دود دلم همچو شرار

گلستان جلوه این ابرسیاه است مرا

دل بدآموز شکایت شده بیهوده اسیر

هیچ کس نیست که پرسد چه گناه است مرا

شمارهٔ ۳۳

اطلاعات