هوش مصنوعی: عشق و آرزوی تو برای من بسیار اهمیت دارد. من با دل و جان به درس عشق پرداخته‌ام و حالا مانند کتابی هستم که عشق را در آن ثبت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من از باغی که پر از زیبایی و شگفتی است، مدهوش و شیدا هستم. گل سرخ حالم را خوش می‌کند و دل دیوانه‌ام به خاطر شادی و سرخی آن می‌خندد، اما آیا این احساس ناشی از شراب و نوشیدنی نیست که مرا به این حال آورده؟

هوش مصنوعی: چشمان خیس من بی تو به نهایت می‌رسند و سرانجام به آرامش می‌رسم که در کنار تو به مانند حبابی هستم.

هوش مصنوعی: خنده‌هایم از اینکه دشمنی در کنارم است، نشأت می‌گیرد. با عزیزانم چه حساب و کتابی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: دل مانند آیینه است؛ غفلت نمی‌تواند بر آن تأثیر بگذارد. آگاهی من همچون دفتر خواب است و در این حالت، نمی‌توانم از خواب غفلت بیدار شوم.

هوش مصنوعی: آرزو برای خوشی و لذت، نوعی از بیگانگی با خودم است. از تو می‌پرسم که جواب این احساس چیست؟

هوش مصنوعی: من از آرزوی بوسه‌ات دل به می‌خانه‌ای از شراب دارم، ولی افسوس که حسرت من مانند دود کباب به هوا می‌رود.