اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنکه گرداند ز ما دانسته راه خویش را</p></div>
<div class="m2"><p>کاش می آموخت برگشتن نگاه خویش را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>انتقام فتنه از بیباکی من می کشد</p></div>
<div class="m2"><p>خوی حسن از عشق می داند گناه خویش را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>سرزمین جلوه صیاد ما دام بلاست</p></div>
<div class="m2"><p>در طلسم افکنده چشمش صیدگاه خویش را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>روز محشر قاتل ما را نشان دیگر است</p></div>
<div class="m2"><p>می کند مست خموشی دادخواه خویش را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>شام تنهایی اسیر از آتش سودای اوست</p></div>
<div class="m2"><p>کرده صبح مشرق دل دود آه خویش را</p></div></div>

شمارهٔ ۲۵

آنکه گرداند ز ما دانسته راه خویش را
کاش می آموخت برگشتن نگاه خویش را
انتقام فتنه از بیباکی من می کشد
خوی حسن از عشق می داند گناه خویش را
سرزمین جلوه صیاد ما دام بلاست
در طلسم افکنده چشمش صیدگاه خویش را
روز محشر قاتل ما را نشان دیگر است
می کند مست خموشی دادخواه خویش را
شام تنهایی اسیر از آتش سودای اوست
کرده صبح مشرق دل دود آه خویش را

شمارهٔ ۲۳

شمارهٔ ۲۴

آنکه گرداند ز ما دانسته راه خویش را

کاش می آموخت برگشتن نگاه خویش را

انتقام فتنه از بیباکی من می کشد

خوی حسن از عشق می داند گناه خویش را

سرزمین جلوه صیاد ما دام بلاست

در طلسم افکنده چشمش صیدگاه خویش را

روز محشر قاتل ما را نشان دیگر است

می کند مست خموشی دادخواه خویش را

شام تنهایی اسیر از آتش سودای اوست

کرده صبح مشرق دل دود آه خویش را

شمارهٔ ۲۴

اطلاعات