اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>داشتی مخصوص من تا لطف عام خویش را</p></div>
<div class="m2"><p>کردی آزاد از غم عالم غلام خویش را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در محبت داده ام آیینه دل را جلا</p></div>
<div class="m2"><p>پخته ام در آتشی سودای خام خویش را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>عشق نگذارد که بنشیند غباری بر دلم</p></div>
<div class="m2"><p>کی کند ساقی به خاک آلوده جام خویش را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>خاطر صیاد چون شد جمع از صید اسیر</p></div>
<div class="m2"><p>کرد رشک گلستان فیض دام خویش را</p></div></div>

دیوان غزلیات اسیر شهرستانی به تصحیح و تحقیق غلامحسین شریفی ولدانی - جلال الدین بن میرزا مومن اسیر شهرستانی - تصویر ۷۹

شمارهٔ ۲۳

داشتی مخصوص من تا لطف عام خویش را
کردی آزاد از غم عالم غلام خویش را
در محبت داده ام آیینه دل را جلا
پخته ام در آتشی سودای خام خویش را
عشق نگذارد که بنشیند غباری بر دلم
کی کند ساقی به خاک آلوده جام خویش را
خاطر صیاد چون شد جمع از صید اسیر
کرد رشک گلستان فیض دام خویش را

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

داشتی مخصوص من تا لطف عام خویش را

کردی آزاد از غم عالم غلام خویش را

در محبت داده ام آیینه دل را جلا

پخته ام در آتشی سودای خام خویش را

عشق نگذارد که بنشیند غباری بر دلم

کی کند ساقی به خاک آلوده جام خویش را

خاطر صیاد چون شد جمع از صید اسیر

کرد رشک گلستان فیض دام خویش را

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات