هوش مصنوعی: در دل خود مانند آیینه شفاف و روشن می‌شوم، و نخواهم گذاشت که نفس و روح من دچار شکست و آسیب شود، تا اینکه طلسم زندگی و محدودیت‌ها نتواند مرا در قفس زندانی کند.

هوش مصنوعی: نه بلبل کنارم است و نه پروانه، اما این حس و حال زیبا، به من اجازه می‌دهد که از آنچه در اطرافم است، مانند خار و علف‌های بی‌ارزش، پرواز کنم و از آن‌ها فراتر بروم.

هوش مصنوعی: به یاد تو نوشیدنی‌ها را تقسیم می‌کنم و در این فضا، هوس و آرزوی تو را با عطر تو تزئین می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، وقتی که صدای جرس را می‌زنم، هیچ‌وقت احساس ناراحتی و گریه نمی‌کنم و از آن آشفته نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: من به هیچ‌کس وابسته نیستم و از هیچ‌کس کمکی نمی‌خواهم. می‌خواهم نوشیدنی‌ام را بنوشم و از نگهبانان دور بمانم.

هوش مصنوعی: از عشقش چه راهی برگزینم که در دلم روشنایی نداشتم، می‌خواهم به قفس زرق و برق ببخشم تا مانند گلستانی زیبا شود.

هوش مصنوعی: از ویرانی خانه عشق، نسیمی به وجود می‌آید که شهر پر از هوس را آبادتر می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که در دام عشق اسیر است، مرا می‌شناسد، اما من از خود هیچ کس را نمی‌شناسم.