هوش مصنوعی: در اینجا شاعر اشاره دارد به جشنی یا مراسمی که در آن، نزدیک بودن به معشوق اهمیت دارد و نمی‌توان در خواب و راحتی بدون او به سر برد. او از می و جامی سخن می‌گوید که در چنین فضایی، معنای واقعی‌اش را پیدا می‌کند؛ جایی که عشق و زیبایی باعث آرامش روح می‌شود. در واقع، شاعر به ارتباط عمیق میان عشق و لذت‌های دنیوی اشاره می‌کند، جایی که تأثیر عشق بر احساسات و حالات انسان احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: دلم مثل یک بلبل در باغی شاداب شده است، که از اشک‌های من به اندازه‌ای می‌سوزد که گل‌های لاله در آنجا سیراب می‌شوند.

هوش مصنوعی: من در دریا ویرانی غرق شدم که پیچیدگی زلف منصور مانند طوفانی خطرناک است.

هوش مصنوعی: شهر تبریز، چون صبحگاهان که رنگ قرمز خورشید در آسمان می‌درخشد، به دلیل زیبایی و درخشانی چهره خود، از خجالت سرخ می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق بی‌کار نمی‌ماند، زیرا به خاطر قدرت نگاه، خون و غم در آنجا به سفیدی و پاکی تبدیل شده است.