هوش مصنوعی: در جایی که بخشش و انسانیت به کمک شکارچی می‌آید، آهو در خواب است و تنها نگاه شکارچی به آن توجه دارد.

هوش مصنوعی: خوشحالی و لذت در رهایی از گرفتارهایی است که باعث آزار و سختی می‌شود. دل‌های عاشق ما که بی‌تاب هستند، در واقع شکارگاهی هستند که شکارچی‌ها به دنبال آن‌ها می‌آیند.

هوش مصنوعی: تنها پناهی که برای فرار وجود دارد، سایه مژگان است و تیرهای تقدیر با نگاه تیز صیاد در کمین‌اند.

هوش مصنوعی: دام گذاشتن برای شکار دل بیهوده است؛ زیرا زیبایی و هنر آن دل باعث فرار آهو از دام می‌شود و اگر آهو فرار کند، تقصیر صیاد است.

هوش مصنوعی: دل ما به خاطر عشق، بی‌اختیار و با شوق می‌تپد؛ مانند عذری برای صیادی که در دام افکنده شده است. عشق ما را تسلیم کرده و نشان‌دهنده Nature ناب ماست.

هوش مصنوعی: از چرخش آسمان، همه‌چیز زمین را می‌توان دید، جایی که خوابگاه صیاد است.

هوش مصنوعی: چشمان سیاه صیاد به شکار می‌پردازند و در این میان، جذابیت و سحر دیدگانش، او را به دام می‌کشد.

هوش مصنوعی: من هرگز شکار سبک‌روح را ندیده‌ام، اما هنگامی که برای اولین بار به چشمان صیاد نگاه کردم، احساس کردم که فضای گرد و غبار را پر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دل پرنده‌وار ما به دنبال چیزی نیست، چرا که معشوقه بازیگوش ما در مسیر شکارچی قرار دارد.

هوش مصنوعی: عشق گناهی ندارد، چه اگر افراد نادان به اشتباه به آن حمله کنند، به مانند این است که حیوان صیدی که به دام افتاده، شاهدی بر عمل شکارچی نیست.

هوش مصنوعی: گل همیشه بهار نماد شادی و زیبایی در دل ماست، اما قفس نماد محدودیت و محاسباتی است که سایه صیاد بر آن افتاده است.

هوش مصنوعی: عشقی که من دارم و ضعف من را می‌بیند، تو از چه چیزی خبر داری؟ این درد و رنجی که حس می‌کنم، مانند دام‌گذاری است که صیاد برای صید خود پهن کرده است.

هوش مصنوعی: زلف‌های تو در شب به قدری زیبا و جذاب است که مثل طعمه‌ای برای شکارچیان می‌شود. شب‌ها، این زلف‌ها به نوعی جاذبه‌ای برای صیادان دارند و می‌توانند به آن‌ها پناه دهند.

هوش مصنوعی: دل انسان نباید فریب ترفندها و دام‌های دیگران را بخورد؛ چون این فکرهای منفی به نوعی در دام صیادانی است که می‌خواهند او را اسیر کنند.