هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به آرامش و سکوت طبیعت اشاره می‌کند. تا زمانی که گلی در باغچه بر نخواسته، صدای ناله‌ای از دل گلی بی‌خبر از درد و رنج وجود ندارد. به عبارتی، تا زمانی که چیزی در دل طبیعت دگرگون نشده، هیچ شور و هیجانی هم به وجود نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: در فضای عشق، همه چیز به نابودی می‌رود و جز سر و صداهای بی‌فایده، هیچ نشانه‌ای از قدرت و عظمت این عشق باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: تنها یاد او که به ذهنم خطور کرد، مانند چمنی پر از گل است که هرگز از آغوش خاری بیرون نیامده است.

هوش مصنوعی: لاله‌ای که از خاک فرهاد روییده، جز حسرت برای من نیاورده است؛ همان‌طور که از خاکستر مجنون آتش یا شعله‌ای بلند نمی‌شود.