هوش مصنوعی: دل مانند آیینه‌ای است که در خانه‌ای از زنبور زندگی می‌کند و آن زنبور درون دل، به سمت رازها و ناگفته‌های من نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: من از نگاه تو به شدت آسیب دیده‌ام و به خاطر همین به یاد روزهایی که در برابر سختی‌ها مقاوم بودم، افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در باغ سرگردان است، با آهنگی غم‌انگیز و بدون توانایی گفتن احساساتش در حال سرودن است.

هوش مصنوعی: زیبایی دنیای بهار به تنهایی ما و حال و هوای مجنون و سرگشتگی‌ها مرتبط است.

هوش مصنوعی: زیبایی در دل و پای افراد جلوه‌گری می‌کند و در این میان، قامت‌هایی راست و استوار چون سرو می‌مانند و در برابر ناپایداری‌ها مقاومت می‌کنند.

هوش مصنوعی: مردم به اندازه‌ای شوخی می‌کنند و تسلیم دست‌های قدرتمند می‌شوند که دیگر نمی‌توانند از زیر فشار و محدودیت‌ها خلاص شوند.