اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هوا گلشن به گلشن می کشد دیوانه ما را</p></div>
<div class="m2"><p>زخون توبه موج گل کند پیمانه ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شرابت دام می چیند تغافل جام می بخشد</p></div>
<div class="m2"><p>به ما گر واگذارد دل وفا بیگانه ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>سپند چشم بدکام دو عالم می توان کردن</p></div>
<div class="m2"><p>شرابت می پرستد گریه مستانه ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ز رویت شعله ها گلشن ز خویت شمع ها روشن</p></div>
<div class="m2"><p>تماشا برگ گل سازد پر پروانه ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>خرابی صندل درد سر تعمیر عالم شد</p></div>
<div class="m2"><p>به سیل امتحان تا کی دهی ویرانه ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>ز وحشت باج می گیرد به الفت تاج می بخشد</p></div>
<div class="m2"><p>بیا شرمنده حسرت مکن دیوانه ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>اسیر آن طفل بدخو رام آسایش نمی گردد</p></div>
<div class="m2"><p>مبادا بشنود در خواب هم افسانه ما را</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲

هوا گلشن به گلشن می کشد دیوانه ما را
زخون توبه موج گل کند پیمانه ما را
شرابت دام می چیند تغافل جام می بخشد
به ما گر واگذارد دل وفا بیگانه ما را
سپند چشم بدکام دو عالم می توان کردن
شرابت می پرستد گریه مستانه ما را
ز رویت شعله ها گلشن ز خویت شمع ها روشن
تماشا برگ گل سازد پر پروانه ما را
خرابی صندل درد سر تعمیر عالم شد
به سیل امتحان تا کی دهی ویرانه ما را
ز وحشت باج می گیرد به الفت تاج می بخشد
بیا شرمنده حسرت مکن دیوانه ما را
اسیر آن طفل بدخو رام آسایش نمی گردد
مبادا بشنود در خواب هم افسانه ما را

شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

هوا گلشن به گلشن می کشد دیوانه ما را

زخون توبه موج گل کند پیمانه ما را

شرابت دام می چیند تغافل جام می بخشد

به ما گر واگذارد دل وفا بیگانه ما را

سپند چشم بدکام دو عالم می توان کردن

شرابت می پرستد گریه مستانه ما را

ز رویت شعله ها گلشن ز خویت شمع ها روشن

تماشا برگ گل سازد پر پروانه ما را

خرابی صندل درد سر تعمیر عالم شد

به سیل امتحان تا کی دهی ویرانه ما را

ز وحشت باج می گیرد به الفت تاج می بخشد

بیا شرمنده حسرت مکن دیوانه ما را

اسیر آن طفل بدخو رام آسایش نمی گردد

مبادا بشنود در خواب هم افسانه ما را

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات