هوش مصنوعی: ما را که هنوز تازه واردیم، با جاذبه‌های خود سرگرم کن، چرا که ترس و نگرانی ما را فراگرفته است.

هوش مصنوعی: ای کبوتر، تو به دام افتاده‌ای، آیا می‌توانی نور چشمان ما را ببینی؟

هوش مصنوعی: هر طور که می‌خواهد عمل کند، برود و خوش بگذراند، دل ما که هیچ تجربه‌ای از شیطنت و شوخی ندارد، از این وضعیت بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: آب صدف اشک ما را به خاطر درد و رنجی که داریم، با خود می‌برند.

هوش مصنوعی: تا کی باید در انتظار بمانیم و به خاطر عشق به آزادی و طبیعت دلتنگی کنیم؟ ما که مانند پرنده‌ای در بیابان پرواز کرده‌ایم، در اسارت غم و حسرت گرفتار شده‌ایم.

هوش مصنوعی: عمر جاوید به ما چه سودی می‌دهد وقتی که دل ما به خاطر جدایی رنج می‌کشد؟

هوش مصنوعی: نمی‌دانم نتیجه تلاش و آرزوی دل ما چه خواهد شد.

هوش مصنوعی: بشنوید از دهان او چه حرف‌هایی می‌زند که ما تا به حال نشنیده‌ایم.

هوش مصنوعی: در سرزمین دوستان، چشمان ما به شدت در آرزوی دوری از هم جستجو می‌کنند.