شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر آینه ای که در نظر می‌ آید</p></div>
<div class="m2"><p>آن نور دو چشم ما به ما بنماید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر چند که آینه نماید او را</p></div>
<div class="m2"><p>او آینه را به حسن خود آراید</p></div></div>

دیوان قدر توامان سید نورالدین شاه نعمت الله ولی (به انضمام پیش گویی های شاه نعمت الله ولی) با مقدمهٔ سعید نفیسی و حواشی م. درویش - سید نورالدین ماهانی کرمانی (شاه نعمت الله ولی) - تصویر ۲۵۹

رباعی شمارهٔ ۹۹

هر آینه ای که در نظر می  آید
آن نور دو چشم ما به ما بنماید
هر چند که آینه نماید او را
او آینه را به حسن خود آراید

هوش مصنوعی: این شعر به ارتباط زیبایی میان انسان‌ها و آینه‌ها اشاره دارد. شاعر می‌گوید هر آینه‌ای که در برابر ماست، می‌تواند تصویری از ما نشان دهد، اما در واقع این زیبایی ماست که آینه را به خود مزین می‌کند. به عبارتی، آینه تنها بازتابی از زیبایی ماست و خود به تنهایی زیبایی ندارد.

رباعی شمارهٔ ۹۷

رباعی شمارهٔ ۹۸

هوش مصنوعی: هر چیزی که در آینه دیده می‌شود، به لطف نور چشمان ماست که آن را به ما نشان می‌دهد.

هر آینه ای که در نظر می‌ آید

آن نور دو چشم ما به ما بنماید

هوش مصنوعی: اگرچه آینه می‌تواند زیبایی او را به تصویر بکشد، اما او زیبایی آینه را با جذابیت خود زیباتر می‌کند.

هر چند که آینه نماید او را

او آینه را به حسن خود آراید

رباعی شمارهٔ ۹۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده