شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بیماری اگر کنی دوا به باشد</p></div>
<div class="m2"><p>ور تو به از این شدی تو را به باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر خار نشانیم برش گل نبود</p></div>
<div class="m2"><p>ور بکاریم کار ما به باشد</p></div></div>

دیوان قدر توامان سید نورالدین شاه نعمت الله ولی (به انضمام پیش گویی های شاه نعمت الله ولی) با مقدمهٔ سعید نفیسی و حواشی م. درویش - سید نورالدین ماهانی کرمانی (شاه نعمت الله ولی) - تصویر ۵۵

رباعی شمارهٔ ۸۵

بیماری اگر کنی دوا به باشد
ور تو به از این شدی تو را به باشد
گر خار نشانیم برش گل نبود
ور بکاریم کار ما به باشد

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که اگر بیماری وجود داشته باشد، باید به درمان آن پرداخت. حتی اگر به نظر برسد که شرایط بد است، باید تلاش کرد تا اوضاع بهبود یابد. در واقع، اگر هم در ظاهر مشکلاتی وجود داشته باشد، با کار و تلاش می‌توان وضعیت را تغییر داد و به نتیجه‌ی مثبتی رسید.

رباعی شمارهٔ ۸۳

رباعی شمارهٔ ۸۴

هوش مصنوعی: اگر بیماری داشته باشی، درمان آن بهتر است. ولی اگر تو از این بیماری بهتر نباشی، در واقع به تو کمک نمی‌کند.

بیماری اگر کنی دوا به باشد

ور تو به از این شدی تو را به باشد

هوش مصنوعی: اگر خار را به جای گل بکاریم، گل نمی‌شود و اگر کار خوبی انجام دهیم، نتیجه‌اش مثبت خواهد بود.

گر خار نشانیم برش گل نبود

ور بکاریم کار ما به باشد

رباعی شمارهٔ ۸۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده